Ik hartje Margot. (Hai Margot!)
Ik gun elke schrijver een Margot. Wat doet Margot?
Heb je ooit wel eens een tekst van jezelf veel later teruggelezen en gedacht: Oei, dat leest niet zo fijn. Of sjips, wat een kneiter van een schrijffout.
Nou, dat doet Margot dus. Met een frisse blik naar een tekst kijken, een kringeltje hier, een rood kruis daar, een suggestie zus of zo. Je eigen blinde vlekken krijg je niet helder zonder blik van buitenaf.
Zo ben ik blijkbaar nogal fan van een aantal woorden. Vier keer 'uiteindelijk' op één pagina is wel wat veel, dat geef ik toe. En gek genoeg zie ik dat zelf dus niet als ik het doorlees.
Er zijn ongetwijfeld veel goede redacteurs in Nederland, maar voor mij is Margot helemaal de bom. Op haar website schrijft ze: "Als je behept bent met het evil eye – twee ogen die bijna elke taalfout zien – en je leest al vanaf je vierde, dan kan het ook haast niet anders of je gaat als je groot bent ‘iets met taal doen’. (Ik wilde als kind dierenarts worden, maar gelukkig voor heel veel dieren en mensen heb ik die optie nooit serieus onderzocht.)"
Ik wilde vroeger rockzangeres worden. Het leek me geweldig, dat een heel stadion volloopt om mij te zien en te horen. Dat ik dodelijk verlegen was, vergat ik voor het gemak. (Later heb ik nog wel bij een paar bandjes gezongen, maar dan in het achtergrondkoortje. Vond ik al héél wat.)
Enniwee, de creativiteit zat er blijkbaar ook bij mij al vroeg in. Zoals je in mijn bio kunt lezen, stond ik op mijn achtste al in de krant met een gedicht van mijn hand (see what I did there?) Daarna ben ik eigenlijk nooit meer gestopt met schrijven, al heb ik de hele mieterse boel op een dag in de kliko gekieperd toen ik het na de zoveelste verhuizing van zolder naar zolder had gesleept. Schone lei. Tot uiteindelijk (daar is ie weer) de aanleiding voor mijn eerste boek kwam.
Maar ik dwaal af. Wil je wat moois maken? Gun jezelf een Margot.
Comments