Die titel is niet zomaar gekozen. Net als vele anderen ben ik fan van de Britse serie Midsomer Murders, vanwege de kneuterigheid, de humor en de Agatha Christie-achtige seriemoordenaars. Want het gaat zelden om één slachtoffer, het liefst vallen er meerdere doden, en dan ook nog op een niet al te simpele manier.
En dan die dorpjes, met namen als Badger’s Drift of Swynton Magna, met als het even kan een of ander duister genootschap met schimmige rituelen die heel toevallig fataal aflopen. En als het even kan met lekker veel blood and gore. Kortom, smullen.
Al een hele tijd liep ik rond met het idee om de vele dorpjes rond Bergen op Zoom tot het decor te bombarderen van soortgelijke moordverhalen, en toen was de naam snel bedacht. Nog voor ik zover was, wist ik dat de hoofdpersoon een vrouw zou zijn, en zo wandelde Xiomara de Vries, Mara voor vrienden en jou en mij, mijn hoofd binnen.
Het is leuk om personages te bedenken. Waar worstelen ze mee, waar worden ze boos van of juist heel blij? Hun uiterlijk vind ik niet zo interessant. Boeken waarin personen van hun kruin tot hun teennagels beschreven worden, laten weinig ruimte over voor de fantasie van de lezer. En als ik ergens verzot op ben, is mijn eigen fantasie ergens op loslaten.
Dus ga ik je niet vertellen hoe Mara eruitziet. Je leert haar gedachtengang kennen, haar sterke kanten en zwakke plekken. Haar vastberadenheid en onzekerheid, haar slimheid en minder slimme keuzes. Ze is haast een mens van vlees en bloed. Ik mag haar wel.
De foto hierbij is een beeld van een mistige Lievevrouwestraat, met op de achtergrond de Gevangenpoort. En laat dat nou een van de locaties zijn waar…
Ssst, nee. Nog niet.
Comments